นาโอ รีวิว : Kylie Minogue

Kylie Minogue – Kylie Minogue (4)

เห็นหนูแนส (FF>>) เขียนรีวิวแล้วก็อยากกลับมาเขียนบ้าง และเริ่มรู้สึกเหมือนแนส อยากฉีกอะไร ลองทำอะไรแปลกๆ บ้าง รู้นะ ว่าการเขียนครั้งนี้ คงไม่ได้รับความนิยมเลย แต่ถือเป็นการเปิดโลกทรรศน์ของเพลง ของทั้งตัวเอง และนักฟังท่านอื่น ด้วยไปในตัวแล้วกัน ... ครั้งนี้ขอสั้น เรื่อยๆ ง่ายๆ ไม่เจาะจงอะไรมากมายนะ

เกริ่นนำ – อัลบั้มนี้ เป็นสตูดิโออัลบั้มที่ 5 ของไคลี่ มิโน๊ก ที่เพิ่งออกจากค่ายเก่า ผู้ปั้นเธอให้โด่งดัง และการเข้าสู่ยุคเสื่อมของเหล่า SAW โดยเธอย้ายมาค่ายใหม่ และทีมงานหลักใหม่ของค่ายนี้ เป็นทีม Brothers In Rhythm ที่เป็นโปรดิวเซอร์ที่มีชื่อเสียงในเรื่องของการทำดนตรีเรื่องของ คลับเฮาท์ไปจนถึงอิเลคโทรนิก้า ซึ่ง เชื่อมั่นแล้วหล่ะ ว่าไคลี่เธอมาถูกทางแล้ว เพราะ นี่ คือบทบาทที่ท้าทาย ของการพิสูจน์ฝีมือในรูปแบบความเป็น “นักร้อง” ตัวจริงของไคลี่

ภาพรวม – ไคลี่บูรณารูปแบบเพลงพ็อพของเธอเอง ในรูปแบบใหม่ทั้งหมด โดยกระแสหลักของอัลบั้มนี้ คือดนตรี เฮาท์ ฝีมือถนัดของพวก BIR อย่างเต็มรูปแบบ และ บอสซาโนว่า ชิลเอาท์ ผสม อิเลคโทรนิก้า นี่จึงถือเป็นการฉีกรูปแบบงานเพลงครั้งสำคัญของไคลี่ ให้ ให้อัลบั้มนี้ มีรูปแบบแกนหลักที่ชัดเจน และหนีตลาด มากที่สุด แต่สิ่งนั้น กลับเป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างดีเลยว่า ไม่ว่าคูณจะทำเพลงรูปแบบไหนออกมา ถ้าเจ๋งจริง รับรอง ยังไง ตลาดก็จะกลับมาหาคุณแน่นอน

จุดเด่น – ความกล้าอย่างมหาศาล ที่ไคลี่ จะฉีกตัวเองออกไปมากมายขนาดนี้ เพราะตอนภาพลักษณ์ที่เธอฉาบไว้ตอนทำงานกับ SAW เป็นเหมือนทุกอย่างที่เป็นความสำเร็จที่ค่อนข้างสำเร็จรูป แต่ครั้งนี้ ไคลี่ กล้าที่จะพิสูจน์ฝีมือ ในการทำเพลง การเลือกเพลง รูปแบบใหม่ๆ ที่อาจจะเสียฐานแฟนเก่าๆ ไปพอสมควร แต่ผลลัพท์ดีเกินคาด ในแง่ของมุมมอง การขยายฐาน และ นักวิจารณ์ต่างๆ ไปได้สวยทีเดียว และระยะยาว อัลบั้มนี้ เป็นอัลบั้มที่มีคุณภาพสูงทีเดียว ทั้งเอกภาพ และแกนของงาน ที่เด่นชัด และสูงโต่งมาก ไคลี่ถ่ายทอด และ บูรณาการออกมาได้ดีมากอ่ะ

จุดด้อย – สำหรับพวกที่ติดกับภาพเดิมๆ ประมาณว่า ไคลี่เป็นไอดอล ทำแต่เพลงพ๊อพแดนซ์อ่ะนะ ก็คงเซ็ง คงเศร้าไป เพราะไคลี่เปลี่ยนไปแล้ว .. แต่จุดด้อยหลักเลย คืออัลบั้มนี้ ต้องใช้เวลาฟังเยอะ และฟังค่อนข้างยากเหมือนกัน สำหรับคอเพลงพ๊อพทั่วๆ ไป ไม่ใช่อัลบั้มที่ฟังแค่รอบแรก รอบสองแล้ว จะเข้าถึงแน่นอน และถ้านับกันที่ตัวผลงานจริงๆ หลายแทรคเรียงต่อกัน ยิ่งช่วงหลัง มันสมูทจริงนะคระ แต่มันก็เนือยมากเช่นกัน กับการเอารูปแบบเพลงคล้ายๆ กันวางต่อกัน แต่ก็ว่าไม่ได้ เพราะ รุปแบบเพลงในแบบช่วงหลัง เป็นลักษณะของการผ่อนคลายในแบบ บอสซ่าซะส่วนใหญ่ ฟังแล้วเพลินๆ รวมๆ แล้ว ก็ไม่ได้แย่มากมาย

แทรคเด็ด – คงปฏิเสธไม่ได้ว่า การฉีกภาพครั้งนี้ เห็นภาพชัดที่สุด ก็ต้องซิงเกิ้ลแรกเปิดตัวอย่าง Confide in Me (5) ด้วยความคิดชั้นเริ่ด ที่เอาดนตรีคราสสิค มายำรวมเป็นรูปแบบดนตรี ที่พิศวง งงงวง และน่าค้นหาน่าติดตาม เหมือนเป็นการบอกเล่าการแสดงผ่านเสียงเพลง มนต์เสน่ห์ของเสียงเพียโนหลอนๆ ตบเข้ากับจังหวะเพอเคพชั่น และเสียงร้องลอยๆ หลอนๆ ของไคลี่ นับว่าเป็นส่วนผสมที่ลงตัวชนิดเพลงนี้ กลายเป็นอีก 1 มาสเตอร์พีช ของไคลี่ไปแล้ว ซิงเกิ้ลที่ 2 Put Yourself in my place (3.5) ที่ไคลี่ขอกลับมาเกาะกระแสตลาดหลัก บัลลาด โคตรขาย ที่ได้รับความนิยมสูงมากในยุคนั้น พ๊อพบัลลาด ดาดๆ แต่แปลกนะ ไคลี่ก็ทำได้ดีมากเหมือนกัน ส่วนตัว ก็ชอบอ่ะ ซิงเกิ้ลที่ 3 Where is the feeling ? (5) เฮาส์จัดจ้าน แทรนซ์แตก ปลดปล่อยพลังที่น่าสะพรึงกลัวของรูปแบบเพลงนี้ได้ออกมาชนิดที่ฟังทีไร ต้องมีการทำสีหน้า และอาการบางอย่างแสดงความเปรี้ยวเฉี่ยวออกมาแน่นอน แทรนซ์ เฮาท์ชั้นเริ่ด ที่ไคลี่ร้องเพียงการกระซิปกระซาบ ปลดปล่อยอารมณ์ที่คอยถามหาคำตอบให้ตัวเองตลอด ว่าอะไรหล่ะ คือความรู้สึกแบบนั้น ก่อนจะแผดเสียงแปดหลอดอย่างปวดประสาทมาบอกเล่าความถึงขีดสุดของบทเพลง

หลายๆ แทรคในอัลบั้ม เดินเพลงแบบบอสซ่า แต่เปรี้ยวที่เอามาผสมอิเลคโทรนิก้า เฮาส์ และซาวด์สังเคราะห์ ต่างๆ ลงตัวในแบบสบายๆ แต่ดูเก๋เฉี่ยวๆ อย่างเช่น Surrender (3) กับเรื่องเคราะ เครื่องเขย่าตามสไตล์ถนัดของบอสซ่า แต่กลับเพิ่มสีสรรค์ ดนตรีแบบสังเคราะห์ และกระชับบีทขึ้น เพิ่มความเปรี้ยวแบบสบายๆ ได้เป็นอย่างดี รวมถึง Where has the love gone (4) ที่มีความเป็นบอสซ่าอิเลตโทรนิก้า เก๋ๆ กับดนตรีเปรี้ยวๆ แต่มีกึ๋น .. แต่พื้นๆ บอสซ่าๆ สบายๆ เลย แบบไม่ต้องสังเคราะห์มากก็มี แทรคโปรดของเราอย่าง Automatic Love (4.5) บอสซ่าอิเลคโทรเบาๆ สบายๆ ติดกลิ่นเฮาท์เพิ่มความหรูหรา ให้บรรยากาศ จิบคอกเทลล์เบาๆ ริมชายหาด หรือ ช้าๆ โคนๆ แบบ Dangerous Game (3) ที่เป็นบอสซ่าบัลลาด คราสสิค ผสาน พ๊อพและเครื่องสายเพิ่มความหรูหราอีกขั้น แต่กลับเลือกที่จะบอกเล่าความน่ากลัว และส่งอารมณ์ หักหาญออกมา

สรุป - งานนี้ บอกถึงพัฒนาการ และความแน่วแน่ ในความเป็นนักร้องของไคลี่ได้อย่างชัดเจน เพราะไคลี่เลือกที่จะฉีกกระแส และรูปแบบของตัวเองออกไป เพื่อแสวงหาแนวทางใหม่ๆ มาเพิ่มมิติให้กับทั้งเพลงของตัวเอง และบ่งชี้ความเป็นตัวตนมากขึ้น โดยไม่ได้หวังว่า มันจะต้องดัง เพียงรัก และสนใจรูปแบบอื่นๆ ก็เท่านั้นเอง และนี่ เชื่อว่า คงเป็นอีกก้าว ที่หลายๆ คนเลือกที่จะประยุกต์ใช้ เพิ่มความหลากหลายให้กับดนตรีของตัวเอง ไม่ใช่จำกัดรูปแบบของตัวเอง ส่งให้ อัลบั้มนี้ แม้ยอดขายอาจจะไม่เปรี้ยง แต่ชื่อเสียง คำชม ระยะยาวแล้ว ทำให้ไคลี่ ยังคงต่อยอด และแนวทางของตัวเองไปได้เรื่อยๆ จนทุกวันนี้

http://www.youtube.com/v/syBiI2bG1o4&rel=0&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&feature=player_profilepage&fs=1

สวยเลือกได้ :-D

นาโอ รีวิว : Kylie Minogue - Kylie Minogue