นาโอ รีวิว : Kylie Minogue - Aphrodite

[NaO]

Kylie Minogue - Aphrodite (4.5/5)

สิ่งที่หนึ่งเรารู้สึกได้ ต่อการเขียนครั้งนี้คือ .. เมื่อเวลาเปลี่ยน มุมมอง แนวคิดก็เปลี่ยน .. ความคิดที่จะเขียนรีวิวอัลบั้มนี้ในครั้งแรก กับตอนนี้ หลายๆ มุมมอง เปลี่ยนไปเยอะพอสมควร ต่อตัวเพลง ภาพรวม และอะไรต่างๆ .. ผ่านไปแล้ว เกือบ 5 เดือนสำหรับอัลบั้มนี้ .. หลายอย่างค่อยๆเปลี่ยนไป กับ อโฟรไดตี้

ไคลี่ คือนักร้องสาวเพลงพ๊อพ ที่ประสบความสำเร็จมายาวนานกว่า 4 ทศวรรษ และนี่ ก็คืออีก 1 บทพิสูจน์ความเป็นตัวจริงแถวหน้าแห่งอุตสาหกรรมเพลงพ๊อพอีกครั้ง โดยไคลี่เลือกเอาเทพธิดาแห่งความรักนามว่า Aphrodite (อโฟร์ไดร์ทตี้) มาเป็นตัวแทนส่งต่อความรัก สู่แฟนๆ ผ่านรูปแบบเพลงที่เป็นเอกลักษณ์ในแบบของไคลี่โดยเฉพาะ

ภาพรวม - อัลบั้มนี้แน่นอนที่สุดว่ายังคงยืนรูปแบบเพลงที่ไคลี่ถนัดที่สุด กับรูปแบบยูโรป๊อบแดนซ์ ที่เป็นเอกลักษณ์ของไคลี่จริงๆ  ไคลี่ดึงรูปแบบงานของตัวเองทุกยุคทุกสมัยมาผสม รวมกันในอัลบั้มนี้ ตั้งแต่ซิงค์พ๊อพ และพ๊อพยุค 80 .. การดึงงานอิเลคโทรแดนซ์แบบยุค 90 ไปจนถึง พ๊อพอิเลคโทรยุค 2000 ที่ไคลี่ทำได้ดีทั้งหมด  ปัดฝุ่น ปรุงแต่ง และยำให้เป็นรูปแบบที่ชัดเจน ลงไปในอัลบั้มนี้

จุดเด่น - แน่นอนที่สุด จากภาพรวมดังกล่าว แฟนๆ ไคลี่ ที่ทั้งแฟนคลับ หรือคนที่ติดตามงานของไคลี่มาบ้าง จะต้องชื่นชอบรูปแบบเพลงที่ไคลี่นำเสนอในครั้งนี้ เพราะมันเป็นในแบบออริจินัลที่เทอสร้างมาตรฐานเอาไว้เลยจริงๆ ..
ข้อดีอีกข้อที่เราเห็นในทุกอัลบั้มของไคลี่ (เว้น X) คือ การนำเสนอที่ชัดเจน .. ไคลี่เป้น 1 ในนักร้องไม่กี่คน ที่มีการทำอัลบั้มที่ค่อนข้างจัดจ้าน และชัดเจน ว่าตัวเองต้องการนำเสนอในแนวไหน และเดินตามเส้นที่ตัวเองวางเอาไว้ แต่ก็ผสม และปรุงแต่ง ด้วยหลายๆรูปแบบ หากแต่สิ่งเหล่านั้น ไม่ได้หลุดกรอบที่ตัวเองต้องการนำเสนอแต่อย่างใด งานไคลี่จะเป็นแบบนี้ทุกอัลบั้มตั้งแต่แรกเลย ซึ่งน้อยคนนัก ที่จะทำแบบนี้  (มาดอนน่า คริสติน่า อิกีเลร่า เจเนท และ พิงค์)
สุดท้าย งานนี้อยู่บนพื้นฐานของความพอดี ไม่เยอะ ไม่ล้น ไม่หลุดกรอบ ไม่เด่น ไม่ด้อย ละมุน กลมกล่อม ฟังได้ลื่น ไม่ต้องกดข้าม การเรียงแทรคปราณีต บนพื้นฐานที่ชัดเจน

จุดด้อย - แต่หากมองในเชิงการตลาดแล้ว อัลบั้มนี้เชย และธรรมดา และด้วยสภาพรูปแบบเพลงในปัจจุบันแล้วที่กำลังฮิตทุกวันนี้ อัลบั้มนี้เอาท์ และไม่อยู่ในตลาดเป็นทีสุด บวกกับภาพของนักร้องที่อยู่ในวงการมานาน  ด้วยอายุนั้น ไม่ง่ายเลย ที่จะตีตลาดวัยรุ่นซึ่งเป็นตลาดหลักได้
อีกข้อด้อยคือ .. หลายคนก็มีอาการเบื่อเพลงในแบบไคลี่แล้ว และอยากให้ไคลี่ทำอะไรใหม่ๆ บ้าง เพราะด้วย Pop Culture ยุคนี้ มันอยู่บนพื้นของการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ แต่ด้วยสภาพอัลบั้มรวมฮิตของตัวเองแบบนี้ ทำให้หลายคนออกอาการเบื่อได้เหมือนกัน

Track by Track

ซิงเกิ้ลแรก เปิดตัว ใช้ชื่อว่า All The Lovers (4.5/5) เหมาะ และลงตัวที่สุด สำหรับภาพรวม และ ภาพลักษณ์ของเทพธิดา .. กับรูปแบบเพลง ยูโรบีทสังเคราะห์ลอยๆ งานถนัดกับ ข้อความส่งต่อถึงแฟนๆ ด้วยความรักที่มีต่อกันตลอดมา และด้วยความเป็น Summer Anthem ถือว่าเหมาะสม และลงตัวที่สุดแล้ว
ซิงเกิ้ลที่ 2 Get Outta My Way (5/5) แน่นอนที่สุด เพราะนี่คืออคติล้วน 555 .. เพราะนี่คือคำตอบที่ดีที่สุด ที่เป็นไคลี่เท่านั้น .. พ๊อพแดนซ์สนุกสนานรูปแบบเฉพาะของไคลี่ กับเนื้อหาไล่ตะเพิดแบบไม่ไยดี เท่านี้ เพลงนี้ก็วนอยู่ในหัวฉัน 1000 รอบ แล้วทำให้ฉันพร้อมที่จะไล่ผุ้ชายงี่เง่าออกไปจากชีวิตฉันด้วยหน้าเชิ่ดๆ เพราะฉันรู้ว่าตัวฉันมันมีคุณค่ามากแค่ไหน
ล่าสุดเพิ่งเริ่มโปรโมทไปกับซิงเกิ้ลที่ 3 Better Than Today(4/5) ที่รอบแรก ไม่ชอบเลยเพลงนี้ เพราะมันเป็นเพียง ซินท์พ๊อพเชยๆ ยุค 80 ที่ดูไม่มีลูกเล่นและการปรุงแต่งใดๆ เลย หากแต่ เมื่อกาลเวลาผ่านไป นี่กลับเป็นผลไม้รสชาติธรรมดาที่แก้เลี่ยนได้ดีที่สุดงานหนึ่งเหมือนกัน บวกกับเนื้อหาดีๆ ต้อนรับช่วงเทศกาล ที่ทุกคนหวังให้วันต่อๆไป ดีขึ้นเรื่อยๆ กว่าในวันนี้

แทรคอื่นเริ่มที่ Put Your Hands Up (If You Feel Love) (3.5/5) ไคลี่ได้ฐานงานแฟนเพิ่มขึ้นเยอะจากอัลบั้ม Fever กับรูปแบบยูโรบีทแดนซ์ของยุค 2000 ที่ไคลี่ประสบความสำเร็จอย่างสูง .. ไคลี่จึงเลือกงานนั้นมาปัดฝุ่งไส่ในงานนี้อีกครั้งผสมกับลูกเล่นที่แพรวพราว หนักแน่นด้วยบีท แต่ไม่ล้นเกินไป ต่อด้วย Closer (4.5/5) ที่หลายๆคนไม่ชอบ .. แต่ขอบอก ฉันชอบมากกกก ด้วยยูโรบีทสังเคราะห์ล้วนๆ ในแบบ 90 ที่ดูมีพลัง และน่าค้นหา ดึงดุดให้ทุกคนเข้าไปใกล้ๆ

เปลี่ยนจังหวะเข้าเพลงกลางๆอย่าง Everything is Beautiful (4.5/5) ที่รูปแบบเพลงช้าของไคลี่ในยุคหลังจะเป็นแบบนี้ แต่งานนี้สวยจริงๆ ด้วยเมโลดี้ เสียง และเนื้อหา .. ทำให้งานนี้ออกมามีแต่ทัศนคติที่ดีในแบบไคลี่ ต่อด้วยไทเทิ่ลแทรค Ahhrodite (3/5) เอิ่มม  ตกลงเจ้เป็น Venus หรือ Mars กันแน่คร่ะ  งานนี้มันถึงได้หนักแน่น และดุดันเหลือเกิน คือด้วยตัวดนตรี การปรุงแต่ง มันก็ดูเป็นพ๊อพอิเลคโทรยุคนี้ที่ร่วมสมัยดีนะ .. แต่พอมาปนกับเนื้อหา มันไม่ไปด้วยกันอ่ะเจ้ .. แต่รัวกลองมันได้ใจมากก ... illusion (2.5/5) ที่ฟังกี่รอบก็นึกถึงแต่ Monster ของอิกาก้า ที่เป็นซาวด์ดิสโก้ อิเลคโทรสังเคราะห์ .. แต่งานนี้กลับพื้น เนิบ และเนือยเกินไป

ข้ามไปที่งานพ๊อพแดนซสังเคราะห์จัดจ้านอย่าง Too Much (3.5/5) ที่ปลุกเร้าอดีนารีนในร่างให้พลุ่งพล่าน และจัดจ้านในแบบงานของ  Calvin Harris ... แต่เอาจริงงานนี้ มันทูมัชไปจริงๆ รู้สึกดนตรีเร็วเกิ้นและอิเจ้แอบร้องไม่ทัน .. จัดจ้านต่อด้วย Cupid Boy (3/5) ที่หลายคนชอบ .. แต่ฉันกลับเฉยๆ มาก กับงานนี้ เพราะส่วนตัวรู้สึกว่ามันเป็นงานอิเลคโทรแดนซ์สูตรสำเร็จมากเกินไป มันไม่โดนเด่น ธรรมดา และใครๆ เค้าก็ทำไปหมดแล้ว ..(คิดถึง in my arm เล็กๆ แต่ก็ไม่เก๋เท่า)

2 แทรคสุดท้ายเริ่มที่ Lookong For An Angel (3/5) กลับรูปแบบเพลงช้าพ๊อพลอยๆ งานถนัดเหลือเกินของไคลี่ แต่เพลงนี้ก็ไปตามรูปแบบงานไคลี่  ไม่โดดเด่น ไม่หวือหวา แต่ก็ไม่เป็นอันตรายใด ก่อนจะจากลา แต่ไม่ยอมจากกันอย่าง Can't Beat The Feeling (4/5) ที่ดึงเอาดิสโก้แดนซ์งานถนัดมาปัดฝุ่นให้สดใส และเรียกพลังออกมาจากร่างกาย ปิดท้ายอัลบั้มไปอย่างสนุกสนานและหมดจด

ปิดท้ายอัลบั้ม - อโฟร์ไดร์ทตี้ เป็นอีก 1 ข้อพิสูจน์ได้ดี ถึงความเก๋า บนเส้นทางดนตรีที่ไคลี่ผ่านมาตลอด 23 ปี ในวงการ เพื่อให้เชื่อทุกคนเชื่อมั่นว่า ไคลี่คือแถวหน้าเสมอ สำหรับอุตสาหกรรมเพลงพ๊อพแดนซ์ ที่สร้างสรรค์ชีวิตชีวา และความสนุกสนานให้กับโลกใบนี้

สวยเลือกได้ :-D

[MeNNe]

เลิฟแคนท์ บีท เดอะ ฟีลลิ่งที่สุด ฟังไม่เบื่อเลย เพลงนี้